Verzekeraars snappen de zorg niet
14-08-2014 | Bron: Het Parool door Cobie Groenendijk
Als comité Red de Vrije Artsenkeuze, met inmiddels ruim 130.000 steunbetuigingen, maken wij ons al langer druk om het feit dat publiek toegankelijke en kwalitatief goede zorg steeds meer onder druk komt te staan. Juist kwetsbare groepen, onder wie chronisch zieken en mensen met een kleine beurs, worden hiervan de dupe. De eigen bijdrage is in een paar jaar gestegen van 150 naar 360 euro en gaat volgend jaar naar 400 euro. Voor veel mensen is dat niet op te brengen. De gezondheidsverschillen – mensen met een kleine beurs zijn gemiddeld veertien jaar langer ziek en gaan zeven jaar eerder dood dan rijkeren – dreigen hierdoor verder toe te nemen. En dat is schokkend. De minister en de Tweede Kamer kiezen echter voor verdergaande privatisering. Net voor de zomer is de Tweede Kamer akkoord gegaan met wetgeving die het mogelijk maakt dat ziekenhuizen winst gaan uitkeren. Winst die op patiëntenzorg wordt gemaakt. Daarnaast is besloten dat wij niet meer zelf onze zorgverlener mogen kiezen, maar dat de zorgverzekeraar dat voor ons gaat doen. Zorgverzekeraars krijgen nog meer macht en gaan jaarlijks, aan de hand van niet-wetenschappelijk onderbouwde scorelijsten, bepalen welke zorgverleners een contract krijgen en welke niet. Patiënten zijn dan niet meer zeker dat ze bij hun behandelend arts of zorgverlener, met wie ze een veilige band hebben opgebouwd, kunnen blijven. In het bijzonder chronische patiënten worden hier de dupe van. Kwaad
De privatisering van de zorg, die sinds 2006 is doorgevoerd, heeft ons meer kwaad dan goed gebracht. De totale kosten van de zorg zijn fors toegenomen, zorgverzekeraars hebben hun kassen gespekt, de kwaliteit van zorg is eerder gedaald dan gestegen, patiënten komen voor steeds hogere kosten te staan en de privacy en het beroepsgeheim staan onder druk. Daarnaast raken werkers in de zorg gedemoraliseerd door het afnemend respect voor hun kennis en ervaring en de toenemende administratiedruk, waardoor ze hun patiënten minder tijd en aandacht kunnen geven. Als de Eerste Kamer niet anders beslist, komt daar nog bij dat een patiënt er straks niet meer zeker van kan zijn dat hij bij zijn vaste behandelaar kan blijven. Het hart van de zorg, de vrije keuze voor een arts en de continue en vaste zorgrelatie, wordt vercommercialiseerd en moet gekocht worden middels een dure restitutiepolis. Patiënten zullen naar gelang de grillen van de zogenoemde big 4-zorgverzekeraars (CZ, Achmea, VGZ en Menzis) van behandelaar moeten wisselen en ze moeten daardoor soms onder dwang afscheid nemen van hun huidige behandelaar. Patiënten zullen op drift raken en rondgepompt worden langs dokters die worden gereduceerd tot marionetten van de zorgverzekeraars. Respect
De zorg leeft bij de gedachte dat mensen solidair met elkaar willen zijn en dat patiënt en arts een vaste en continue relatie met elkaar kunnen aangaan. Dat de zorgverzekeraars deze basisattitude in de zorg, waar artsen vanaf het eerste begin in geschoold worden, niet respecteren en – erger – willen afschaffen, toont hun onvermogen en maakt dat het tijd is de zorg weer in eigen hand te nemen. Wij hopen van harte dat de Eerste Kamer zich goed bezint voor ze aan dit ongewisse privatiseringsavontuur met de zorgverzekeraars begint en zich zal houden aan het niet-schadenadagium in de zorg.
Zorgverzekeraars krijgen nog meer macht, ten koste van de vertrouwensrelatie tussen arts en patiënt, schrijft Cobie Groenendijk, psychiater en betrokken bij het actiecomité Red de Vrije Artsenkeuze.
Dinsdag kopte Het Parool dat steeds meer Amsterdammers niet meer naar de dokter gaan omdat de kosten te hoog worden. Dat blijkt uit een rondgang langs Amsterdamse artsen en apothekers.
Begin juli enquêteerde de Landelijke Huisartsen Vereniging (LHV) een kleine duizend huisartsen in het land. Meer dan negentig procent van hen maakte regelmatig en zeventig procent maakte wekelijks mee dat patiënten om financiële redenen behandeladviezen niet opvolgden. Ook uit politiehoek komen signalen dat steeds meer mensen op straat overlast geven omdat ze zorg mijden.
Minister Edith Schippers (Volksgezondheid) betwijfelt de uitkomsten van dit onderzoek en zegt dat haar eigen onderzoek andere resultaten laat zien. En als er al sprake is van zorgmijding, dan denkt ze dat dat komt doordat mensen de tijd niet willen nemen om naar de arts te gaan. Ze vindt het afzien van zorg ook niet per definitie kwalijk. Druk
Als comité Red de Vrije Artsenkeuze, met inmiddels ruim 130.000 steunbetuigingen, maken wij ons al langer druk om het feit dat publiek toegankelijke en kwalitatief goede zorg steeds meer onder druk komt te staan. Juist kwetsbare groepen, onder wie chronisch zieken en mensen met een kleine beurs, worden hiervan de dupe. De eigen bijdrage is in een paar jaar gestegen van 150 naar 360 euro en gaat volgend jaar naar 400 euro. Voor veel mensen is dat niet op te brengen. De gezondheidsverschillen – mensen met een kleine beurs zijn gemiddeld veertien jaar langer ziek en gaan zeven jaar eerder dood dan rijkeren – dreigen hierdoor verder toe te nemen. En dat is schokkend. De minister en de Tweede Kamer kiezen echter voor verdergaande privatisering. Net voor de zomer is de Tweede Kamer akkoord gegaan met wetgeving die het mogelijk maakt dat ziekenhuizen winst gaan uitkeren. Winst die op patiëntenzorg wordt gemaakt. Daarnaast is besloten dat wij niet meer zelf onze zorgverlener mogen kiezen, maar dat de zorgverzekeraar dat voor ons gaat doen. Zorgverzekeraars krijgen nog meer macht en gaan jaarlijks, aan de hand van niet-wetenschappelijk onderbouwde scorelijsten, bepalen welke zorgverleners een contract krijgen en welke niet. Patiënten zijn dan niet meer zeker dat ze bij hun behandelend arts of zorgverlener, met wie ze een veilige band hebben opgebouwd, kunnen blijven. In het bijzonder chronische patiënten worden hier de dupe van. Kwaad
De privatisering van de zorg, die sinds 2006 is doorgevoerd, heeft ons meer kwaad dan goed gebracht. De totale kosten van de zorg zijn fors toegenomen, zorgverzekeraars hebben hun kassen gespekt, de kwaliteit van zorg is eerder gedaald dan gestegen, patiënten komen voor steeds hogere kosten te staan en de privacy en het beroepsgeheim staan onder druk. Daarnaast raken werkers in de zorg gedemoraliseerd door het afnemend respect voor hun kennis en ervaring en de toenemende administratiedruk, waardoor ze hun patiënten minder tijd en aandacht kunnen geven. Als de Eerste Kamer niet anders beslist, komt daar nog bij dat een patiënt er straks niet meer zeker van kan zijn dat hij bij zijn vaste behandelaar kan blijven. Het hart van de zorg, de vrije keuze voor een arts en de continue en vaste zorgrelatie, wordt vercommercialiseerd en moet gekocht worden middels een dure restitutiepolis. Patiënten zullen naar gelang de grillen van de zogenoemde big 4-zorgverzekeraars (CZ, Achmea, VGZ en Menzis) van behandelaar moeten wisselen en ze moeten daardoor soms onder dwang afscheid nemen van hun huidige behandelaar. Patiënten zullen op drift raken en rondgepompt worden langs dokters die worden gereduceerd tot marionetten van de zorgverzekeraars. Respect
De zorg leeft bij de gedachte dat mensen solidair met elkaar willen zijn en dat patiënt en arts een vaste en continue relatie met elkaar kunnen aangaan. Dat de zorgverzekeraars deze basisattitude in de zorg, waar artsen vanaf het eerste begin in geschoold worden, niet respecteren en – erger – willen afschaffen, toont hun onvermogen en maakt dat het tijd is de zorg weer in eigen hand te nemen. Wij hopen van harte dat de Eerste Kamer zich goed bezint voor ze aan dit ongewisse privatiseringsavontuur met de zorgverzekeraars begint en zich zal houden aan het niet-schadenadagium in de zorg.